Sprawdź zatem, jak wygląda w praktyce montaż płyt gipsowo-kartonowych na stelażu, ponieważ w ten sposób z reguły przeprowadzana jest budowa ścianki gk. Przede wszystkim na początku musisz przygotować podłoże, na którym ścianka ma stanąć. Na pewno nie możesz jej ustawić na panelach podłogowych bądź parkiecie. Jak wygląda chory staw biodrowy? Jednym z pierwszych objawów choroby biodra jest uczucie sztywności po dłuższym siedzeniu czy po nocy. W miarę rozwoju choroby pacjenci wskazują na ból w biodrze, który może promieniować do pachwin lub dołu pleców. Ból biodra pojawia się także po dłuższym spacerze czy bieganiu. Najczęstsze Standardowa grubość płyt do sufitów podwieszanych czy ścianek działowych to 12,5 mm. Jeśli zaś chodzi o wymiary płyt gipsowych to najczęściej spotyka się 120 cm szerokości i 240 cm długości. Ogólnie długość płyt mieści się w przedziale 200-300 cm. Jednakże nie są to jedyne możliwości. Regularne ćwiczenia to jeden z najlepszych sposobów na zachowanie elastyczności i bezbolesności stawów. Specyficzne ćwiczenia mogą również pomóc zmniejszyć ból związany z bólem grzebienia biodrowego. Według dr Carol DerSarkissian z WebMD, ćwiczenia mogą wzmocnić mięśnie dolnej części pleców i zmniejszyć ból pleców. 11. Po zabiegu zakładany jest gips pełny ramienny lub przedramienny i podobnie jak we wcześniejszych przypadkach utrzymywany jest przez 4–6 tygodni – do czasu kontroli w poradni ortopedycznej. Po tym czasie podejmuje się decyzję o dalszej rehabilitacji po złamaniu nasady dalszej po złamaniu przedramienia pod okiem specjalisty. Kubuś już jest po operacji uda prawego zabezpieczony w gips biodrowy na okres 4-5 tygodni.troszeczkę komplikacja była z blokowaniem implantu Kubuś już - Pomóż Kubusiowi stanąć na własnych nóżkach Xg1CPLu. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 16:05 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 7 minut Zakrzepica to podstępna choroba – zdarza się, że rozwija się po cichu i w ogóle nie daje objawów. Niestety, skutki zakrzepicy mogą być bardzo poważne - może dojść do zatoru tętnicy płucnej i zgonu. Szacuje się, że co roku w Europie około pół miliona osób umiera właśnie z powodu tego schorzenia. Dlatego szczególnie ważne jest to, aby znać przyczyny i objawy zakrzepicy. Sebastian Kaulitzki / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Zakrzepica - charakterystyka Rodzaje zakrzepicy Zakrzepica - przyczyny Objawy zakrzepicy Zakrzepica - kto jest w grupie ryzyka? Zakrzepica - jakie badania warto wykonać? Zakrzepica - leczenie Zakrzepica w ciąży - czy ryzyko zachorowania wzrasta? Zakrzepica - najczęściej występujące powikłania Zakrzepica - czy można jej zapobiec? Zakrzepica - charakterystyka Zakrzepica jest żylną chorobą zakrzepowo-zatorową. Zakrzepica zazwyczaj dotyczy żył podudzia, rzadziej uda czy miednicy, ale spotykane są także zakrzepice żył wątrobowych czy żyły wrotnej. Zakrzepica jest schorzeniem, w którym powstaje zator żylny ograniczający lub całkowicie blokujący światło żyły. Zakrzep uniemożliwia prawidłowy przepływ krwi w żyle, co uzewnętrznia się przykrymi dla pacjenta objawami. Zakrzepica jest chorobą, która poprzedza żylną chorobę zakrzepowo-zatorową. W przebiegu tego schorzenia dochodzi do oderwania się fragmentu skrzepu od ściany żyły. Zakrzep wraz z krwią może przedostać się do narządów wewnętrznych lub innych części ciała. To z kolei powoduje niedokrwienie i niedotlenienie lokalnych tkanek. Brak diagnozy oraz niepodjęcie leczenia zakrzepicy może spowodować zator żylny serca lub płuc, czego konsekwencją nierzadko jest nagła śmierć pacjenta. Zakrzepica żył to choroba, w której zakrzep rozwija się w świetle naczynia żylnego znajdującego się pod powięzią głęboką. Zmiany chorobowe w z związku z powyższym dotyczą żył głębokich. Dlatego też pełna nazwa tego schorzenia to zakrzepica żył głębokich. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o budowie i funkcjach układu krwionośnego, koniecznie przeczytaj: Funkcje układu krwionośnego Rodzaje zakrzepicy Zakrzepica nie jest chorobą jednorodną i w medycynie wyróżnia się kilka rodzajów tego schorzenia. Rodzaje zakrzepicy wyróżnia się na podstawie lokalizacji występującego zakrzepu. Wymienia się następujące typy zakrzepicy żył: zakrzepica dystalna – to rodzaj zakrzepicy, który obejmuje żyły łydki. Zakrzepica dystalna występuje najczęściej. Jest schorzeniem, które rzadko prowadzi do powstawania niebezpiecznych dla życia pacjenta zatorów płucnych; zakrzepica proksymalna - to rodzaj zakrzepicy powstającej w nodze, zwłaszcza w żyle podkolanowej, żyle głównej dolnej oraz żyłach biodrowych i udowych. Zakrzepica proksymalna powinna być jak najszybciej zdiagnozowana i leczona, ponieważ jej częstym powikłaniem jest zatorowość płucna; zakrzepica żył powierzchniowych - to zakrzepica, która jest chorobą towarzysząca w przypadku żylaków. Zakrzepica żył powierzchniowych obejmuje żyły, które znajdują się tuż pod powięzią; zakrzepica żył głębokich - to zakrzepica obejmująca układ żylny kończyn dolnych; zatorowość płucna - znana również jako zakrzepica płuc; zakrzepica wątrobowa - zmiany zakrzepowe występują w żyłach wątrobowych. Swoim zasięgiem mogą również obejmować żyłę główną dolną; zakrzepica w ciąży - rodzaj zakrzepicy nabytej w czasie ciąży. Zakrzepica żył w ciąży dotyczy odcinka biodrowo-udowego i jest wywołana uciskiem naczyń i narządów przez macicę; obrzęk bolesny – ostra postać zakrzepicy żylnej, która wywołuje wiele bolesnych objawów. Zakrzepica - przyczyny W prawidłowo funkcjonującym układzie krwionośnym przepływ krwi przez żyły do serca nie jest w żaden sposób ograniczany ani blokowany. Krew z żył z kończyn dolnych jest tłoczona do serca za pomocą pracujących mięśni, natomiast spływanie krwi w drugim kierunku jest kontrolowane przez zastawki, które znajdują się w naczyniach żylnych. Jeżeli mechanizm przepływu krwi zostanie zaburzony, to dochodzi do stanu zapalnego, a w konsekwencji do uszkodzenia nabłonka wyściełającego żyły. Tam, gdzie występują uszkodzenia, płytki krwi przyklejają się do ścian żył i do siebie nawzajem tworząc zakrzep. W takiej sytuacji zwęża się światło naczyń krwionośnych, co utrudnia lub uniemożliwia swobodny przepływ krwi obwodowej do serca. Wymienia się 3 czynniki, które mogą prowadzić do zakrzepicy. Wystąpienie przynajmniej dwóch z trzech objawów tzw. triady Virchowa może stanowić przyczynę wystąpienia tej dolegliwości. Hipoteza dotycząca przyczyn powstawania zakrzepicy po raz pierwszy została zaproponowana w 1856 roku przez Rudolfa Virchowa, niemieckiego patologa i antropologa. Objawy triady Virchowa to: zaburzenia w żylnym przepływie krwi - mogą być spowodowane na przykład unieruchomieniem nogi czy uciskiem na naczynia żylne; zmiany w składzie krwi, które zwiększają ryzyko tworzenia się zakrzepów - np. nadpłytkowość; zmiany w śródbłonku naczyniowym, które powstają w wyniku uszkodzenia naczynia w efekcie działania różnych czynników zewnętrznych. Przyjmuje się jednak, że najczęstszą przyczyną powstawania zakrzepicy jest długotrwałe unieruchomienie nogi oraz stosowanie doustnych leków antykoncepcyjnych u osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka. Bardzo rzadko zdarza się, by zakrzepica wystąpiła w kończynach górnych. Jeśli już zostanie zdiagnozowany taki przypadek to przyczyną zwykle bywa przeciążenie kończyny lub ucisk na żyłę przez żebro, obojczyk lub mięśnie. Zakrzepica często występuje u osób, które przez długi czas leżą w szpitalu z powodu poważnych chorób czy operacji ortopedycznych lub chirurgicznych. Najczęściej dotyczy to osób w podeszłym wieku. Osoby te powinny być pod stałą opieką medyczną. Objawy zakrzepicy Objawy zakrzepicy są dość charakterystyczne, a ich lista jest stosunkowo długa. Znajomość objawów zakrzepicy jest niezwykle istotna, ponieważ może uchronić przed poważnymi powikłaniami tego schorzenia. Omawiając symptomy wskazujące na zakrzepicę warto zwrócić uwagę na 6 najczęściej występujących objawów zakrzepicy: obrzęk i ból nóg - zakrzepica żył głębokich to najbardziej znany rodzaj tej choroby. Jednym z pierwszych sygnałów, że w organizmie coś się dzieje, jest ból nóg, który ustępuje, gdy podniesiemy kończynę do góry. Można też zauważyć opuchliznę. Skóra ma dziwny kolor? To też może być symptom zakrzepicy. Kiedy krew nie przepływa prawidłowo, skóra może być blada, a nawet szaro-niebieska. Jeśli zauważysz te dolegliwości, nie zwlekaj i szybko umów się do lekarza; gorączka - zarówno w przypadku zakrzepicy żył głębokich, jak i zatorowości płucnej u pacjentów obserwuje się gorączkę. Warto też zwrócić uwagę na ocieplenie jednej kończyny - jeśli noga wydaje się cieplejsza niż reszta ciała, to może oznaczać, że utworzył się zakrzep; ból w klatce piersiowej - ból w klatce piersiowej zwykle kojarzy się z zawałem, ale warto wiedzieć, że jest również charakterystyczny dla bardzo niebezpiecznej zatorowości płucnej. Jeśli towarzyszy mu uczucie ucisku i problemy z oddychaniem, należy natychmiast wezwać pogotowie. To stan bezpośredniego zagrożenia życia, ponieważ może dojść do nagłego zatrzymania krążenia; niedowład kończyn - częste drętwienie kończyn powinno wzbudzić twój niepokój. Nie musi oznaczać, że masz zakrzepicę, ale to objaw wielu schorzeń o podłożu np. neurologicznym, dlatego lepiej to sprawdzić. Brak czucia w rękach i nogach może też wskazywać na zakrzepicę. Dlaczego? Zakłócony przepływ krwi powoduje drętwienie i mrowienie kończyn; zadyszka - występująca zadyszka może być cichym objawem zakrzepicy. Często nie możesz złapać oddechu? Lepiej idź do lekarza, ponieważ taki objaw może świadczyć o zatorowości płucnej. Oczywiście, skrócenie oddechu może oznaczać chwilowe osłabienie, ale może być również symptomem poważniejszych problemów zdrowotnych, takich jak niewydolność serca czy dławica piersiowa; zaburzenia mówienia i widzenia - rozmazany obraz może być skutkiem zaburzeń przepływu krwi. Jeśli oprócz problemów z widzeniem pojawiają się też inne wymienione wcześniej dolegliwości, należy skonsultować się z lekarzem. Specjalista oceni, czy potrzebne są dalsze badania. Czy twoje objawy wymagają konsultacji medycznej? Sprawdź sam w krótkim wywiadzie medycznym. Zakrzepica - kto jest w grupie ryzyka? Zwiększone ryzyko zachorowania na zakrzepicę występuje w kilku przypadkach. W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim osoby, które: ukończyły 40. rok życia - po 40-tce ryzyko zachorowania na zakrzepicę wzrasta 2-krotnie w każdej kolejnej dekadzie życia; są unieruchomione w wyniku wypadku czy ciężkiej, przewlekłej choroby - unieruchomienie ciała, a zwłaszcza nóg skutkuje zmniejszeniem przepływu krwi żylnej. Warto zauważyć, że dla zdrowia pacjenta niebezpieczne może być także unieruchomienie w pozycji siedzącej na kilka godzin, na przykład w czasie podróży samolotem; poddały się zabiegom chirurgicznym w obrębie kończyn dolnych, jamy brzusznej czy miednicy. W tym przypadku zakrzepica jest efektem uszkodzenia ścian naczyń, stosowania znieczulenia ogólnego, oraz unieruchomienia na dłuższy czas; chorowały na zakrzepicę żył głębokich - prawdopodobieństwo zachorowania na zakrzepicę jest zdecydowanie wyższe u tych pacjentów, u których już wcześniej zdiagnozowano to schorzenie, nawet po pomyślnym leczeniu; są w ciąży i w czasie połogu - w czasie ciąży u kobiet ma miejsce nadkrzepliwość, dodatkowo w jamie brzusznej w wyniku zwiększenia ciśnienia nierzadko dochodzi do zastoju krwi. Te czynniki sprzyjają powstawaniu zakrzepicy; stosują doustne leki antykoncepcyjne oraz poddały się hormonalnej terapii zastępczej - preparaty wykorzystywane do antykoncepcji zmniejszają aktywność procesów hamujących krzepnięcie, przez co płytki krwi łatwiej przylegają do siebie i tworzą zakrzep; chorują na nowotwory złośliwe, a zwłaszcza nowotwór mózgu, trzustki, płuc czy jajnika; leczą się na inne choroby, takie jak niewydolność krążeniowo-oddechowa, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nadpłytkowość, porażenie kończyn czy zespół nerczycowy; z wrodzonym lub nabytym zaburzeniem krzepnięcia krwi; prowadzące niezdrowy tryb życia, palące papierosy, otyłe czy z żylakami kończyn dolnych; po przebytym udarze mózgu, zawale serca czy sepsie. W profilaktyce zakrzepicy warto stosować Ekologiczny sok z brzozy z polskich lasów. Czy wiesz czym jest arteria i jak ważna jest w organizmie człowieka? Przeczytaj: Arteria – czym jest i jaką rolę odgrywa w ludzkim organizmie Zakrzepica - jakie badania warto wykonać? Objawy zakrzepicy nie zawsze są charakterystyczne, dlatego przed postawieniem diagnozy, lekarz powinien skierować pacjenta na właściwe badania. Wykonanie badań przede wszystkim wykluczy inne schorzenia, takie jak nadciśnienie czy niewydolność krążeniowa. Jednym z pierwszych i ważniejszych badań podczas wywiadu lekarskiego jest tak zwana skala Wellsa. W trakcie tego badania pacjent odpowiada na 12 pytań, które dotyczą jego ogólnego stanu zdrowia i objawów zakrzepicy. Za każdą twierdzącą odpowiedź przyznaje się jeden punkt. Suma punktów określa poziom prawdopodobieństwa wystąpienia zakrzepicy. Jeśli prawdopodobieństwo jest niskie, do wykluczenia zakrzepicy potrzebny jest wynik badania stężenia D-dimerów. Jeśli zaś istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia zakrzepicy należy wykonać inne badania oraz wdrożyć leczenie z zastosowaniem leków przeciwkrzepliwych. Niezbędna diagnostyka w przypadku podejrzenia zakrzepicy obejmuje poniższe badania: badanie ultrasonograficzne typu Doppler - badanie pozwala dokładnie zaobserwować, co dzieje się w żyłach. Zgrubienia obecne na ścianach i zaburzenia w przepływie krwi świadczą o skrzeplin i zakrzepach; rezonans magnetyczny; flebografia kontrastowa; badanie fizykalne; badanie D-dimerów (D-dimery powstają w trakcie rozkładu zakrzepów). W czasie diagnostyki zakrzepicy żylnej warto również wykonać badania genetyczne w tym kierunku. Wykonanie tego badania powinny rozważyć osoby, które mają w rodzinie przypadki zakrzepicy. Z jakimi chorobami układu krwionośnego najczęściej mamy do czynienia? Sprawdź: Choroby układu krwionośnego, krążenia Zakrzepica - leczenie Wyróżnia się kilka metod leczenia zakrzepicy. Najważniejsze i najczęściej stosowane metody leczenia zakrzepicy to: leczenie przeciwkrzepliwe - jest to najczęściej wykorzystywana metoda leczenia zakrzepicy. Głównym celem tej metody jest zapobieganie zwiększania się zakrzepu, ale także przeciwdziałanie powstawaniu kolejnych skrzeplin. Leczenie przeciwkrzepliwe w dużej mierze jest stosowane jako profilaktyka zatorowości płuc. W tej metodzie leczenia pacjentowi podaje się się zastrzyki podskórne z heparyną przez minimum 5 dni. Jeśli choroba jest bardzo zaawansowana czas podawania zastrzyków można podawać przez 10 dni. Osoby, które zmagają się z nowotworem złośliwym nierzadko są poddawane terapii przez nawet pół roku. Dodatkowo pacjentowi podaje się doustnie lek przeciwzakrzepowy - acenokumarol. Lek ten działa profilaktycznie i zmniejsza ryzyko ponownego zachorowania na zakrzepicę. Tę metodę leczenia można stosować nie tylko w szpitalu, ale też w warunkach domowych, zwłaszcza jeśli stan zdrowia pacjenta jest stabilny; leczenie trombolityczne - ta metoda leczenia ma na celu rozpuszczenie zakrzepu w żyle. Leczenie trombolityczne stosuje się w ciężkich przypadkach zakrzepicy proksymalnej, szczególnie wtedy, gdy pacjentowi grozi amputacja kończyny. Leczenie opiera się na podawaniu streptokinazy dożylnie lub miejscowo za pomocą cewnika. Leczenie odbywa się w warunkach szpitalnych; leczenie operacyjne - operacja chirurgiczna jest najrzadziej stosowaną metodą leczenia w przypadku zakrzepicy. Decyzja o przeprowadzeniu operacji zapada wówczas, gdy choroba jest bardzo zaawansowana, a nie można zastosować leczenia trombolitycznego. Podczas operacji zakrzep zostaje usunięty za pomocą cewnika Fogatry’ego. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o założeniu filtra do żyły głównej dolnej. Filtr ma zatrzymać skrzepy, aby nie dotarły do płuc i nie spowodowały zatorowości płucnej. Czym zajmuje się kardiologia? Sprawdź: Kardiologia - nauka o sercu Grupy krwi - Infografika Zakrzepica w ciąży - czy ryzyko zachorowania wzrasta? Kobiety w ciąży powinny w szczególny sposób obserwować swoje ciało i reagować na niepokojące objawy wskazujące na zakrzepicę. W czasie ciąży wzrasta ryzyko wystąpienia zakrzepicy żył. Dotyczy to przede wszystkim tych kobiet, które przed zajściem w ciążę stosowały doustne preparaty antykoncepcyjne. Zakrzepowo-zatorowa choroba żył jest jedną z częstych przyczyn poronień w II i III trymestrze ciąży. Z tego względu polecamy badanie genetyczne w kierunku choroby zakrzepowo-zatorowej dostępne na Medonet Market. Można też wykonać szerszy pakiet wysyłkowych badania genetycznych dla ciężarnych lub planujących ciążę. Ryzyko zakrzepicy w czasie ciąży wzrasta w wyniku zmian hormonalnych oraz zwiększenia ucisku na żyły biodrowe i ucisk macicy na inne narządy. Ponadto rozwijający się płód zwiększa nacisk na żyły biodrowe, co powoduje zakrzepicę w odcinku biodrowo-udowym. Jakie są przyczyny i objawy niskiego ciśnienia krwi? Sprawdź: Niskie ciśnienie krwi – objawy, zagrożenia, jak leczyć? Zakrzepica - najczęściej występujące powikłania Niezdiagnozowana i nieleczona zakrzepica jest groźna dla zdrowia i życia pacjenta. Występujące powikłania mogą doprowadzić do przewlekłej niewydolności żylnej czy zespołu zakrzepowego. Jednym z częściej występujących powikłań zakrzepicy jest zator tętnicy płucnej. Powikłanie to jest o tyle poważne, iż stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta. W skrajnych przypadkach zator tętnicy płucnej może spowodować zatrzymanie krążenia, niedotlenienie, a w konsekwencji śmierć. Powikłania prowadzące do zatoru tętnicy płucnej dotyczą najczęściej osób otyłych, chorujących na nowotwory, po operacjach czy urazach. Objawami zakrzepicy płuc są duszności, gorączka, ból w klatce piersiowej, kaszel, krwioplucie, tachykardia czy zawroty głowy. Aparat do pomiaru krzepliwości krwi mikroINR już dziś możesz kupić na Medonet Market. Będziesz wtedy mógł monitorować swoje zdrowie również w warunkach domowych. Częstym powikłaniem zakrzepicy jest także zator wsteczny. Powikłanie to polega na tym, że oderwana skrzeplina może zamknąć naczynie obwodowe doprowadzając w konsekwencji do niedokrwienia tkanek czy narządów. Objawami towarzyszącymi zatorowi wstecznemu są silny i nagły ból, bladość i chłód skóry oraz niedowład kończyny dolnej. W niektórych przypadkach następuje zapadnięcie żył powierzchniowych, a tętno jest praktycznie niewyczuwalne. Czym jest skleroterapia i kiedy wykonuje się ten zabieg? Przeczytaj: Skleroterapia – na czym polega ten zabieg, kiedy go stosować i jakie daje efekty? Zakrzepica - czy można jej zapobiec? Działania profilaktyczne w przypadku zakrzepicy są niezwykle ważne zwłaszcza dla osób, które znajdują się w grupie ryzyka. Metody zapobiegania zakrzepicy dzieli się na dwie grupy: farmakologiczne i fizykalne. Metody fizykalne zmniejszają zastój żylny i wśród nich wskazuje się na: unoszenie nóg powyżej poziomu ciała w przypadku pozycji leżącej; częste ruchy bądź ćwiczenia aktywujące stawy kończyn dolnych; jak najszybsze uruchamianie pacjenta po operacjach czy zabiegach; ograniczanie długotrwałego przebywania w pozycji siedzącej lub stojącej, ważny jest ruch kończyn; stosowanie pończoch elastycznych na kończyny dolne - należy jednak pamiętać, by ich nie stosować w przypadkach miażdżycy, zmian zapalnych czy owrzodzeń skóry. Metody farmakologiczne natomiast zmniejszają krzepliwość krwi. Polegają one na przyjmowaniu heparyny drobnocząsteczkowej oraz doustnych antykoagulantów. Układ sercowo-naczyniowy można wspierać suplementacją. Na Medonet Market są dostępne naturalne suplementy diety na układ sercowo-naczyniowy. Sprawdzone produkty mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia. Aby zmniejszyć ryzyko powstawania zakrzepów, warto wypróbować działanie bezkofeinowej Kawy z nasion konopi, która dostępna jest na Medonet Market. Silny ból miesiączkowy to nie zawsze "taka uroda" albo nadwrażliwość kobiety. Za takim objawem stać może endometrioza. Co to za choroba i jak się z nią żyje? Posłuchaj podcastu, w którym o endometriozie opowiada Patrycja Furs - Endodziewczyna. ZOBACZ TAKŻE Zakrzepica - cichy zabójca, który atakuje znienacka Spędzasz za dużo czasu przed telewizorem? Narażasz się na śmiertelne zagrożenie Czy siniaki i pajączki to zapowiedź żylaków? Zakrzepica żył zakrzepica zatorowość płucna zakrzepy zakrzepica żylna zakrzepica żył głębokich choroba zakrzepowo-zatorowa Zakrzepica żył - objawy i leczenie zakrzepowego zapalenia żył Zakrzepica to stan polegający na powstaniu zakrzepu w żyle. Zakrzepowe zapalenie żył dotyczy zazwyczaj kończyn dolnych, choć może występować także w innych... Kazimierz Janicki Spędzasz za dużo czasu przed telewizorem? Narażasz się na śmiertelne zagrożenie Z punktu widzenia statystyk jest groźniejsza niż rak. W Europie zakrzepica żył głębokich zabija więcej osób niż AIDS czy rak płuc, piersi i prostaty – czyli... Przemysław Ćwik Zakrzepica po koronawirusie. Nowe ustalenia. Ryzyko wzrasta dramatycznie COVID-19 to nie tylko sama choroba, ale też szereg rozmaitych powikłań. Część z nich dotyczy stanów zapalnych i krzepliwości krwi. Z przeprowadzonych przez... Adrian Dąbek Objaw Homansa - czym jest i na co wskazuje? Jakie są przyczyny zakrzepicy żył głębokich? Współczesna medycyna zna wiele różnych metod diagnostycznych, które, choć dają dość dobre rezultaty, jeśli chodzi o wykrywanie różnych chorób i dolegliwości, z... Zakrzepica po szczepionce AstraZeneki. Nowe badanie mówi więcej o przyczynach Szczepionkę AstraZeneca podano milionom ludzi na całym świecie, zwiększając ich ochronę przed COVID-19. Mimo to preparat nie cieszy się dobrą sławą. Wszystko za... Paulina Wójtowicz Naukowcy odkryli czynnik wywołujący zakrzepicę po przyjęciu szczepionki AstraZeneki W kwietniu 2021 r. Europejska Agencja Leków (EMA) ogłosiła, że zakrzepica może być rzadkim skutkiem ubocznym występującym po przyjęciu szczepionki od AstraZeneki.... Tatiana Naklicka Brytyjczycy przestali szczepić młodych ludzi AstraZeneką. Jest efekt Część europejskich krajów postanowiła całkowicie zrezygnować ze szczepienia AstraZeneką w związku z bardzo rzadkim skutkiem ubocznym - przypadkami zakrzepicy i... Zakrzepy mogą pojawić się nie tylko z powodu COVID-19 Zakrzepy i związane z nimi tzw. incydenty zakrzepowo-zatorowe za sprawą szczepień przeciwko COVID-19 oraz samej choroby w ostatnim czasie mocniej przebiły się do... PAP Zakrzepica nie tylko u dorosłych. "W tym roku było pięcioro dzieci z zatorem mózgu" O zakrzepicy w kontekście COVID-19 pisze się przede wszystkim w odniesieniu do dorosłych. O chorobie zrobiło się głośno, gdy okazało się, że jest ona bardzo... Redakacja Medonet Niepożądane odczyny po szczepieniu na COVID-19. Po którym preparacie najwięcej? [RAPORT] Najnowsze raporty rzucają nowe światło na zagadnienie niepożądanych odczynów po szczepieniu na COVID-19. Z tabeli udostępnianych na stronie i Agnieszka Mazur-Puchała W artykule przeczytasz, na czym polega endoprotezoplastyka stawu biodrowego, gdzie najlepiej wykonać zabieg endoprotezy biodra prywatnie, a także jak wygląda przygotowanie i rekonwalescencja po operacji. Endoproteza biodra prywatnie Kwalifikację do zabiegu endoprotezy biodra przeprowadza ortopeda specjalizujący się w przeprowadzaniu tego rodzaju operacji. Konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich celem oceny zmian strukturalnych związanych ze zwyrodnieniem biodra. Podczas wizyty lekarz ortopeda dokładnie zbada Twoje biodro, określi jego stan funkcjonalny, przeanalizuje zdjęcia RTG oraz w razie potrzeby wykona badanie USG biodra. Na podstawie zebranych informacji medycznych i oczekiwań pacjenta co do preferowanego poziomu aktywności, ortopeda dobiera optymalny rodzaj endoprotezy. Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie umówisz wizytę u ortopedy, który dokładnie oceni stan Twojego biodra. W razie wystąpienia wskazań zakwalifikuje Cię do zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Zatrudniamy ortopedów operujących w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Umów wizytę i skonsultuj stan Twojego wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza stawu biodrowego – na czym polega zabieg? Operacja wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego określana jest jako endoprotezoplastyka biodra. Zabieg polega na: usunięciu powierzchni stawowych głowy kości udowej i/lub panewki kości miednicznej zniszczonych zmianami zwyrodnieniowymi, w klasycznej endoprotezoplastyce biodra usuwany jest koniec bliższy kości udowej, przygotowaniu łoża kostnego pod komponenty endoprotezy – tj. elementy składowe budujące protezę, osadzenie endoprotezy w kości udowej i panewce kości miednicznej. Kiedy wykonuje się operacyjną wymianę biodra na sztuczny implant? Zwyrodnienie biodra w stopniu zaawansowanym Endoprotezoplastyka to zabieg wykonywany w ostateczności, gdy nie jest możliwe złagodzenie bólu wynikającego ze zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Zwyrodnienie stawu biodrowego (koksartroza) to proces postępujący, prowadzący do stopniowego zużycia chrząstki stawowej pokrywającej głowę kości udowej i panewkę w miednicy. Początkowo w przebiegu zwyrodnienia biodra obserwuje się dyskomfort i ograniczenie zakresu ruchomości w biodrze – szczególnie rotacji wewnętrznej i wyprostu. Staw biodrowy zaczyna boleć w okolicy pachwiny w trakcie podejmowania aktywności, a także w w godzinach wieczornych. Wraz z upływem czasu i z progresem zmian zwyrodnieniowych nawet codzienne ruchy w biodrze stają się bolesne. Chodzenie jest utrudnione ze względu na ból podczas obciążania kończyny. Jeśli pomimo rehabilitacji i objawowego leczenia przeciwbólowego komfort życia ulega znacznemu obniżeniu, lekarz wspólnie z pacjentem mogą rozważyć przeprowadzenie zabiegu endoprotezoplastyki. Celem operacji jest niwelacja bólu zwyrodnieniowego, zwiększenie zakresu ruchu w biodrze, ułatwienie chodzenia i poprawa jakości życia podczas codziennych aktywności. Stany pourazowe stawu biodrowego Endoproteza wszczepiana jest także w przypadku ciężkich uszkodzeń stawu biodrowego, np. złamań, których nie da się zaopatrzyć innymi metodami operacyjnymi. Do najczęstszych wskazań endoprotezoplastyki biodra należą: złamania wieloodłamowe nasady bliższej kości udowej i/lub panewki miednicy bez możliwości odtworzenia powierzchni stawowych stawu biodrowego, jałowa martwica głowy kości udowej, złamania osteoporotyczne szyjki kości udowej. Nowoczesne endoprotezy - ze względu na podwyższoną trwałość i indywidualne dopasowanie, mogą być wszczepiane pourazowo osobom nawet po 30-40 roku życia. Endoproteza biodra – rodzaje Endoproteza całkowita biodra (THA, total hip arthroplasty) W endoprotezoplastyce całkowitej wymieniane są obie powierzchnie stawowe – ortopeda wszczepia komponent udowy i komponent panewki. Endoproteza połowicza W endoprotezoplastyce połowiczej wymienia się tylko jedną z powierzchni stawowych – ortopeda wszczepia komponent udowy albo sztuczną panewkę. Endoproteza cementowa W endoprotezach cementowych stosuje się cement czyli specjalny rodzaj kleju kostnego, który umożliwia stabilne umocowanie komponentów endoprotezy w kości. Endoproteza bezcementowa Endoprotezy bezcementowe posiadają specjalną chropowatą strukturę lub system mocowania typu press-fit, który pozwala na stabilne osadzenie implantu biodra bez konieczności stosowania cementu. Rodzaje artykulacji w endoprotezach stawu biodrowego Obecnie najczęściej stosowanymi połączeniami materiałowymi głowy i panewki w implantach stawu biodrowego są kombinacje: ceramika – ceramika, ceramika – polietylen lub metal – polietylen. Przygotowanie do zabiegu endoprotezoplastyki biodra W trakcie konsultacji ortopedycznej lekarz przekazuje wszystkie niezbędne wskazówki dotyczące odpowiedniego przygotowania do zabiegu. Przygotowanie w ciągu kilku miesięcy przed operacją obejmuje wyleczenie wszelkich przewlekłych stanów zapalnych, np. zapalenia zatok, próchnicy zębów, wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za stabilizację stawu biodrowego – ćwiczenia takie jak poruszanie biodrem w dostępnym zakresie ruchu w warunkach odciążenia, właściwe przystosowanie mieszkania ułatwiające wykonywanie codziennych czynności w bezpiecznych dla endoprotezy pozycjach ciała (np. stabilne poduszki na niskie fotele i krzesła, nakładka podwyższająca na sedes, maty antypoślizgowe, dodatkowe uchwyty w łazience). Informacje dotyczące bezpośredniego przygotowania (na kilka dni przed operacją) przekazuje lekarz anestezjolog. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego - jakie znieczulenie? Zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego to rozległa i inwazyjna operacja, która wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego. Podczas zabiegu pacjent pozostaje nieprzytomny. Wybudzenie następuje w 1-2 dniu po operacji zależnie od stanu zdrowia pacjenta i przebiegu operacji. Jak długo w szpitalu trzeba zostać po operacji endoprotezy? Większość pacjentów pozostaje w szpitalu do 7 dni. W tym czasie konieczna jest nauka siadania, wstawania z łóżka oraz samodzielnego chodzenia z pomocą balkonika lub kul łokciowych. To czy można obciążać operowaną kończynę zależy od rodzaju zastosowanej endoprotezy – w tej kwestii zawsze należy stosować się do zaleceń ortopedy przeprowadzającego zabieg. Przed wyjściem ze szpitala pacjent powinien także umieć bezpiecznie wyjść i zejść po schodach przy pomocy kul. Endoproteza biodra - powikłania Endoproteza stawu biodrowego wymaga od pacjenta zmiany niektórych nawyków, które mogłyby przyczynić się do zwichnięcia implantu, uszkodzenia komponentów lub obluzowania endoprotezy. Po wszczepieniu endoprotezy do końca życia nie jest wskazane wykonywanie czynności takich jak: nadmierne rotowanie nóg, np. siadanie po turecku, siadanie na niskich stołkach, fotelach, które wymuszają zgięcie stawu biodrowego powyżej 90 stopni, uprawianie sportów mocno obciążających implant: np. bieganie, pływanie żabką {można pływać kraulem). Obluzowanie protezy stawu biodrowego po operacji - objawy Na obluzowanie endoprotezy może wskazywać ból w okolicy implantu w trakcie obciążania operowanej nogi, słyszalne przeskakiwanie lub trzaski, możliwe podwyższenie temperatury ciała. Obluzowanie implantu możliwe jest z powodu jego zużycia (kilkanaście lat po operacji) lub może wynikać z przeniesienia infekcji na implant w okresie okołooperacyjnym (kilka dni po operacji). Szczególnie niebezpieczne jest infekcyjne obluzowanie implantu, które może wymagać zastosowania leczenia antybiotykami i wszczepienia przejściowego implantu typu spacer. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego – wizyty kontrolne u ortopedy po operacji Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie lekarze ortopedzi przeprowadzają wizyty kontrolne, by w pełni zadbać o Twój powrót do terminy, bez kolejek i wielogodzinnego warunki wizyty - bez pośpiechu możesz zadać lekarzowi pytania i wyjaśnić wszelkie wątpliwości dotyczące stanu operowanego biodra. Umów wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza biodra – rehabilitacja Rehabilitacja po operacji jest niezbędna, by powrócić do sprawnego wykonywania codziennych czynności. Rehabilitacja pooperacyjna polega przede wszystkim na złagodzeniu dolegliwości bólowych, wzmocnieniu mięśni biodra operowanej kończyny oraz przywróceniu prawidłowego wzorca chodu. Ponadto konieczna jest nauka bezpiecznych zmian pozycji ciała, które nie będą stwarzały ryzyka zwichnięcia protezy stawu biodrowego. Kiedy możliwy jest powrót do codziennego życia po operacji endoprotezy? Większość pacjentów może prowadzić samodzielne życie (bez pomocy innych osób) i rekreacyjnie spacerować na zewnątrz w około 3 miesiącu po operacji. Czas powrotu do sprawności może się różnić zależnie od typu zastosowanej endoprotezy, przygotowania mięśni biodra przed operacją, a także sumiennego i regularnego wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych po zabiegu. Endoproteza biodra - cena Koszt prywatnej operacji wszczepienia endoprotezy biodra wynosi przeważnie kilkunaście tysięcy złotych. Różnice w cenie zabiegu wynikają z rodzaju zastosowanego implantu. Nowoczesne endoprotezy o indywidualnie przygotowanym profilu mogą przekraczać koszt 20 tysięcy złotych. Indywidualną wycenę zabiegu otrzymasz w trakcie wizyty u lekarza ortopedy. Konsultacja merytoryczna: Masa gipsowa doskonale sprawdza się w wykonywaniu odlewów z wszelkiego rodzaju form płaskich i przestrzennych. Prezentujemy gipsy odlewnicze wysokiej jakości, wyprodukowane przez niemiecką firmę Eberhard Faber. Występują w kolorach białym i terracotta, opakowaniach 500 i 1000g oraz dwóch wersjach: light i premium. Gips light jest standardową masą, przeznaczoną do odlewów prostych figur np. zawieszek na choinkę. Jest łatwy w użyciu, schnie na wolnym powietrzu, finalnie uzyskuje gładką powierzchnię, którą można zdobić farbą czy brokatem. Gips w wersji premium nadaje się do skomplikowanych ornamentów, figur i przedmiotów. Jego użytkowanie wymaga precyzji i pewnej wprawy. Cechuje go wysoki odcień bieli, gładkość i ekstremalna odporność na kruszenie. Podobnie, jak wersja light, jest bezzapachowy i po wyschnięciu można dowolnie dekorować jego powierzchnię. Gips przygotowany zgodnie z recepturą umieszczoną na opakowaniu, wysycha w ciągu kilkudziesięciu minut. Jeżeli potrzebujesz form do odlewów, zapoznaj się z naszymi propozycjami w kategorii Formy do odlewów. USG żył w Krakowie CENA: 220 zł Badanie USG żył kończyn dolnych stanowi powszechnie stosowaną metodę służącą rozpoznawaniu lub wykluczaniu stanu zakrzepicy żylnej. USG naczyń żylnych jest także jednym z elementów procesu kwalifikacji pacjenta do zabiegu operacyjnego usunięcia żylaków. W trakcie badania lekarz może rozpoznać inne zmiany będące przyczyną puchnięcia łydek czy zmian skórnych na nogach, np. obrzęk chłonny tkanki podskórnej czy krwiak pourazowy. Badanie USG żył kończyn dolnych wymaga od lekarza doświadczenia i biegłości w ocenie przy dużej zmienności anatomicznej przebiegu naczyń żylnych obserwowanej u różnych osób. Umów wizytę teraz - do lekarza, który wykonuje USG żył w naszym szpitalu Wskazania do USG naczyń żylnych USG żył kończyn dolnych wykonuje się najczęściej w poniższych sytuacjach: podejrzenie lub konieczność wykluczenia zakrzepicy żylnej, poszukiwanie przyczyny obrzęków kończyn, owrzodzeń skóry łydek czy przewlekłych dolegliwości bólowych i uczucia ciężkości nóg, przygotowanie do zabiegu operacji żylaków. Objawami ostrej zakrzepicy żylnej są: ocieplenie i obrzęk kończyny, zaczerwienienie skóry, poszerzenie żył powierzchownych, ból stopy i/lub łydki nasilający się przy ucisku. Podejrzenie ostrej zakrzepicy żylnej jest poważnym stanem zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej. Przygotowanie do USG żył Badanie wymaga odsłonięcia kończyn dolnych od stóp po okolice pachwin. Jeśli USG żył wykonywane jest po raz kolejny, należy przynieść ze sobą poprzednie wyniki badań. Jak wygląda USG żył kończyn dolnych? Badanie USG obejmuje ocenę żył głębokich i żył powierzchownych na całej długości kończyny dolnej od stopy aż do pachwiny. Czasami konieczna jest także ocena żył biodrowych położonych w miednicy oraz żyły głównej dolnej położonej w obrębie jamy brzusznej. Naczynia żylne badane są na pełnej ich długości co 1 cm. W trakcie badania pacjent przebywa w pozycji leżącej, stojącej lub siedzącej ze spuszczonymi nogami – pozycja ciała zależy od aktualnie badanego odcinka naczyń żylnych oraz stanu ogólnego pacjenta. Lekarz pokrywa skórę nóg osoby badanej specjalnym żelem, a następnie przykłada głowicę aparatu USG. Obraz uzyskany dzięki odbiciu fal ultradźwiękowych od tkanek obserwowany jest na ekranie monitora. Co ocenia lekarz podczas badania? Podstawowe badanie łożyska naczyniowego obejmuje USG w skali szarości w połączeniu z obrazowaniem w kolorze (color Doppler) i rejestracją widma (PW Doppler). Każde z naczyń ocenia się w projekcji poprzecznej oraz – jeśli konieczne – w podłużnej. Oceniana jest echogeniczność światła żyły, co daje informację o ewentualnej obecności skrzepliny lub zwłóknienia. Wykonuje się także ultrasonograficzną próbę uciskową naczynia. Zakres badania USG żył kończyn dolnych może obejmować: Układ żył głębokich żyła główna dolna i żyły biodrowe wspólne, biodrowe wewnętrzne i biodrowe zewnętrzne; żyła udowa wspólna, żyła udowa głęboka, żyła udowa, żyła podkolanowa, żyły piszczelowe tylne i przednie, żyły strzałkowe, żyły śródmięśniowe. Układ żył powierzchownych Przebieg i liczba żył powierzchownych oraz towarzyszący im układ żył głębokich jest bardzo zmienny. W zakres sieci żył powierzchownych wchodzą żyła odpiszczelowa (biegnie od pachwiny do kostki przyśrodkowej), połączenie żyły odpiszczelowej z żyłą udową w okolicy pachwiny, żyła sromowa zewnętrzna, nabrzuszna powierzchowna, okalająca biodro powierzchowna w okolicy pachwiny, żyła odstrzałkowa. Układ żył przeszywających Żyły przeszywające to naczynia łączące żyły głębokie z żyłami powierzchownymi. Ultrasonograficzna próba uciskowa Ultrasonograficzna próba uciskowa służy rozpoznawaniu obecności skrzeplin lub zwłóknień w układzie żył głębokich oraz powierzchownych. Lekarz umieszcza głowicę centralnie nad naczyniem, po czym wykonuje ucisk do momentu zapadnięcia się światła naczynia, po zwolnieniu ucisku przesuwa głowicę o 1 cm w kierunku dalszym i ponawia procedurę. Ocena naczyń przy zastosowaniu koloru Obrazowanie USG w kolorze służy określeniu kierunku przepływu krwi, co pomaga rozpoznać refluks czyli cofanie się krwi żylnej w kierunku do stóp. Zapis widma przepływu i pomiary czasu refluksu Zapis widma przepływu służy bardziej precyzyjnemu pomiarowi refluksu krwi żylnej. W trakcie pomiaru dokonuje się wstecznego wymuszenia refluksu, np. poprzez próbę Valsalvy lub masaż obwodowy. Lekarz układa głowicę podłużnie w stosunku do przebiegu naczynia żylnego. Badanie USG w kierunku zakrzepicy W razie potwierdzenia zakrzepicy żylnej lekarz określa dokładną lokalizację oraz zakres zmian zakrzepowych w naczyniach. Zapisywane są wymiary średnicy żyły przed uciskiem i po, co pozwala monitorować stan pacjenta w ciągu kolejnych badań. Określany jest także wiek skrzeplin na podstawie ich echogeniczności. Badanie USG przed operacją żylaków Przed planowaną operacją usuwania żylaków konieczne jest wykluczenie wszelkich nieprawidłowości w obrębie układu żył głębokich – pozwala to uniknąć powikłań okołozabiegowych związanych z zakrzepicą. Innym ważnym celem badania USG jest szczegółowa ocena zmian w układzie żył powierzchownych. Lekarz ocenia wielkość refluksu krwi żylnej i wydolność zastawek żył kończyny dolnej (żyły odpiszczelowej, odstrzałkowej, udowej i podkolanowej). Opisywane są także ujścia głównych żył perforujących łączących żyły powierzchowne z głębokimi. Źródło: Małek G, Nowicki A, Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie żył kończyn dolnych. Journal of Ultrasonography 2014; 14: 287-296. Najczęściej zadawane pytania o USG żył: Cena usługi: 220 Odczuwasz nawracający ból w pachwinie podczas uprawiania sportu? Sprawdź, co może być tego przyczyną i jakie badania powinieneś wykonać, by rozpocząć leczenie i jak najszybciej powrócić do ulubionych aktywności. Dyskomfort lub ból w okolicy pachwiny podczas aktywności fizycznej może świadczyć o początkach zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Duże znaczenie w rozwoju tych zmian ma niekorzystna anatomiczna budowa stawu biodrowego lub choroby stawów przebyte w dzieciństwie. Niedopasowanie głowy kości udowej do panewki stawu biodrowego określa się terminem konfliktu udowo-panewkowego (FAI, femoroacetabular impingement). Choroba zwyrodnieniowa biodra we wczesnym stadium może dawać subtelne objawy, których nie należy lekceważyć. Na nasilenie problemów z biodrami narażone są głównie osoby trenujące dyscypliny angażujące staw biodrowy w pełnym dostępnym zakresie ruchomości, np. gimnastyka, taniec akrobatyczny, judo, karate. Ponadto ból bioder może pojawić się u częstych bywalców siłowni, którzy wykonują głębokie przysiady i wykroki z obciążeniem. Jak wygląda zdrowy staw biodrowy? Staw biodrowy zbudowany jest z kulistej głowy kości udowej oraz panewki utworzonej przez kości miednicy. Obie powierzchnie pokryte są chrząstką stawową. Panewkę stawu biodrowego uzupełnia ważna struktura zwana obrąbkiem stawowym. Obrąbek stawowy poprawia stabilność stawu biodrowego, dopasowując do siebie powierzchnie stawowe oraz utrzymując ujemne ciśnienie wewnątrz torebki stawu biodrowego. Ponadto obrąbek stawowy działa jak amortyzator, ograniczając przeciążenia chrząstki stawowej w trakcie chodzenia i aktywności sportowej. Zdrowy staw biodrowy zapewnia na bezbolesne przybieranie pewnych pozycji lub wykonywanie określonych ruchów. Zdrowe biodro pozwala na bezbolesne przyciągnięcie ugiętej nogi w kolanie do klatki piersiowej, swobodne siedzenie na niskim stołku z założeniem nogi na nogę, siad płotkarski, stanięcie w szerokim rozkroku czy uniesienie prostej nogi nad podłoże w pozycji leżenia na brzuchu. Możliwe powinno być także bezbolesne wykonanie kilku podskoków na jednej nodze. Są to tylko przykłady pozycji lub czynności, które powinny być komfortowe dla zdrowego stawu biodrowego. Dlaczego warto zbadać biodra u ortopedy? Brak świadomości konfliktu udowo-panewkowego może spowodować szybsze zużywanie się chrząstki stawu biodrowego i/lub uszkodzenie obrąbka. U niektórych osób może to w przyszłości oznaczać konieczność wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego. Objawy konfliktu udowo-panewkowego mogą być łagodzone rehabilitacją i odpowiednią modyfikacją aktywności fizycznej. Aby zniwelować skutki konfliktu, lekarz może zaproponować artroskopowe opracowanie stawu biodrowego. Wczesne wykrycie i świadomość problemu wiąże się więc z podjęciem odpowiednich działań, które mogą uchronić od bólu biodra i zapobiec operacji endoprotezoplastyki w późniejszym okresie życia. Skąd się bierze konflikt udowo-panewkowy? Konflikt panewkowo-udowy może wynikać ze schorzeń wieku dziecięcego obejmujących staw biodrowy, np. choroby Perthesa (jałowej martwicy głowy kości udowej) lub młodzieńczego złuszczenia głowy kości udowej. Choroby te zwiększają ryzyko deformacji głowy kości udowej. Wskutek tego zostaje utracona kongurencja stawu biodrowego – powierzchnie stawowe przestają do siebie idealnie pasować. Dochodzi do zaburzeń biomechanicznych podczas ruchu w stawie, co z kolei skutkuje przeciążeniami i powstawaniem mikrourazów w obrębie obrąbka stawowego i chrząstki stawowej. Rodzi to przeciążeniowy ból biodra. Konflikt panewkowo-udowy może rozwijać się również na tle dysplazji stawów biodrowych przebytej w dzieciństwie. Pewne znaczenie może mieć ponadto nadmierne obciążenie stawów biodrowych w okresie wzrostu organizmu – zbyt intensywne wyczynowe uprawianie sportów przez dzieci. Jakie inne objawy wskazują na problemy z biodrami? Poza dyskomfortem w pachwinie, można zauważyć ograniczenie ruchomości i uczucie sztywności w biodrze. Nieprzyjemne odczucia wyzwala maksymalne zgięcie, przywiedzenie i skręcenie biodra do wewnątrz - test taki z dodatkowym elementem kompresji na staw wykonuje lekarz ortopeda celem zdiagnozowania konfliktu. Innym objawem konfliktu może być ból kolana. Wynika to z faktu, że wskutek ograniczenia ruchomości w jednym stawie, organizm kompensuje to niekontrolowanym ruchem w sąsiednim stawie. Mając problem z biodrem, ryzyko rozwoju zwyrodnienia kolana jest wyższe. USG biodra USG jest prostym i łatwo dostępnym badaniem, które umożliwia ortopedzie wstępne ustalenie konfliktu udowo-panewkowego. Badanie USG poprzedza oczywiście wywiad, badanie ruchomości w stawach biodrowych oraz wykonane specjalnych testów na konflikt panewkowo-udowy. USG może być wykonywane w warunkach dynamicznych – ortopeda porusza biodrem i ocenia ułożenie i kształt obrysów kostnych. W trakcie wizyty analizowane są wyniki innych badań: RTG stawów biodrowych, tomografii i/lub rezonansu magnetycznego. Zaletą badania USG jest możliwość obserwacji tkanek miękkich dookoła stawu biodrowego. Pozwala to wykluczyć inne nieprawidłowości w tej okolicy. Ból w pachwinie u dorosłej osoby może świadczyć również o innych patologiach, np. nadmiernym napięciu przeciążeniowym mięśnia biodrowo-lędźwiowego czy zapaleniu przyczepów ścięgnistych mięśni do kości miednicy. Konsultacja merytoryczna:

jak wygląda gips biodrowy